PIJAR CAMP 1 - FAKT OBOZOWY!!!

Nie sposób nie wspomnieć na wstępie o zeszłorocznym Pijar Campie :) 

Dla tych co wcześniej nie widzieli: SPECJALNE, OBOZOWE WYDANIE FAKTU!!!

I linki do zdjęć z zeszłego roku: 

Zdjęcia Ramony :D

Akcja „Opóźnij PKS-a”

PONIEDZIAŁEK, 2.07.2012

16-osobowa grupka, łącząca krakowsko – poznańsko – śląsko – kaszubską narodowość zbiera się na stacji PKS Kraków, ale przy wejściu do autobusu okazuje się, że brakuje dwóch osób. Wykorzystując swój urok osobisty i przedstawiając „mocne argumenty” o. Abramowicz nakłania kierowcę do zrobienia kilku dodatkowych kółek na parkingu, aby skompletować obozowy team. W pełnym składzie ruszamy do Krosna, jednak wizja delikatnego, 15-minutowego spóźnienia na przesiadkę mobilizuje do poruszenia kontaktów i za sprawą powołania się na tomaszową matkę, udaje się przesunąć odjazd autobusu do Jaślisk. Tam czeka na nas ekipa z Rzeszowa (Dominik, Kuba oraz Kamil). Już bez żadnych przebojów docieramy do celu. Tutaj niespodzianka! Organizacja zakupów żywieniowych na cztery dni! Ale też i pierwsza pomocna dłoń, pan Andrzej i jego 45-letnia terenówka. Doświadczeni pierwszym upałem, drogą do Lipowca docieramy na nocleg w uroczym miejscu. Pierwsze gotowanie i zmywanie, pierwsza kąpiel w strumieniu… W okolicach tylko stary, opuszczony, PGR. 

Jedzie, jedzie mały kolarz

WTOREK, 3.07.2012

Wcześnie rano obudziło nas rżenie dzikich koni (niektórych wcześniej obudziło wycie wilków). Kiedy co wolniejsi pakowali bagaże, troje z nas zdążyło rozegrać wybory Miss Mokrego Podkoszulka. Rywalizacja, bardzo wyrównana, najprawdopodobniej nie zostanie ostatecznie rozstrzygnięta. 

Poczuliśmy wolność i zapakowani butlą gazową, siekierą i garnkiem wyruszamy do Jasiela. Tak, tak… na plecach mamy cały obóz. 

Schodzimy sobie z góry, a tu raptem mija nas ekipa rowerzystów. O co chodzi? Rowery? TUTAJ??  

Kierowani chęcią schłodzenia się w górskim strumieniu wchodzimy na ostatni odcinek szlaku, prowadzącego do totalnego pustkowia. Ani kawałka zabudowań, ani krzty cywilizacji, ani kreski zasięgu – tak, w skrócie, można opisać Dolinę Jasiela. Ale szczerze, nigdzie indziej nie znajdziemy tak czystej strumiennej wody, co zaskoczyło nas równie mocno jak ponowne spotkanie rowerzystów. 

Kto pierwszy, ten lepszy

ŚRODA, 4.07.2012

Bez ciężkich plecaków i namiotów idziemy zobaczyć co w okolicach „piszczy”. Poruszając się wzdłuż granicy ze Słowacją, przedzieramy się przez sięgające szyi chaszcze. Były sobie piękne i gładkie nogi… Raz na górce, raz w dolinie, a końca drogi nie widać. A na mecie… LODY w Delikatesach Centrum w Komańczy. Powrót PKS-em miał być nagrodą i jednocześnie ucieczką przed nadciągającą burzą, ale trochę nam uciekł J. Dzielimy się na teamy trzyosobowe i rozpoczynamy wyścig o stopa do Moszczańca. Dwóm grupom poszczęściło się i za sprawą Józefa i Bogdana dotarli do samego Jasiela. 

Była też i grupa, która wylądowała w Jaśliskach. Ostatecznie jednak wszyscy dobrnęli do obozowiska, a tam w damskim wydaniu Bitwa – (Wodna) Wojna, a w męskim: Gej – party.

Wieczorem wielkie świętowanie przy torcie i szampanie 18-tki Ramony oraz 50-tki Rajmunda w towarzystwie szalonych górskich rowerzystów.

Bzzzzzz

CZWARTEK, 5.07.2012

Opuszczamy jasielskich nerkobiorców na rowerach, zabieramy swoje rzeczy i przenosimy się do kolejnej miejscowości. Po drodze zaliczamy szczyt Kanasiówka zwany Babą (823 m. npm). Poruszamy się dzień wcześniej utartym szlakiem, szczerze, średnio uczęszczanym. Zmęczeni trasą docieramy do Wisłoka Wielkiego, gdzie stacjonujemy na leśniczych posesjach przy „czyściutkim” strumieniu. Oczywiście mordercze gzy i krwiożercze komary nie dają o sobie zapomnieć. Ci, którzy nie mieli szczęścia natknęli się na elektrycznego pastucha. Jednak największe nawet elektryczne przeboje wynagradza wieść o niedaleko położonym sklepie oraz smak mleka prosto od krowy.

Wieczorem, przerywając szaleńcze przygotowania cerkwi pw. Św. Onufrego do przywitania krzyża papieskiego, odprawiamy Mszę Świętą, poznając przy okazji historię tego malowniczego miejsca.

Postna rozpusta

PIĄTEK, 6.07.2012

Początkowy plan miał nas pokierować na najwyższy szczyt w okolicy, ale nieogarnięta liczba odcisków, odparzeń i innych obozowych dolegliwości oraz niedające chwili wytchnienia palące Słońce, zmusiło nas do wizyty w sklepie. Po co chodzić skoro można jechać – akcja „łap stopa” jak najbardziej aktualna. Po orzeźwiających zakupach moc wrażeń zapewnia gra „Zgadnij kim jesteś”, w której o. Tomasz A. ujawnia ukrytą naturę Lady Gagi, a pan profesor wciela się w postać Małej Syrenki (fryzura pasujeJ).

W czasie wieczornej integracji przy opowieściach o śmiesznych akcentach z życia uczestników, przy superśmiesznych żartach jednego z rzeszowskich koksów dołącza do nas rodzinka Wąsaczy, a z nią pulpety w sosie pomidorowym, dwie blachy ciasta, rogaliki i trzy wielkie arbuzy. Oj tam, wielki nam dzień postu! Wielkie słowa – POST!

Skoro tylko zaszło Słońce, podzieleni na cztery grupy, rozpoczynamy rywalizację o tytuł mistrzów obozu. Pierwsza konkurencja – kalambury, a tam jak zwykle dzikie dziedziny i jeszcze bardziej egzotyczne hasła. Potem rzut ulubionym przez obozowiczów pakietem żywieniowym i na koniec typowe męskie plecenie wianków i iście kobiece ciosanie patyków do pieczenia kiełbasek. 

Widziałeś taką czystą krowę?

SOBOTA, 7.07.2012

Dosyć tego dobrego. Hasło „WYSZLIŚMY!” i już wszystko jasne. Kolejna przeprowadzka. 

A dokąd? Okazuje się, że żółtym i czerwonym szlakiem Pasmem Bukowicy do Puław Górnych, miejscowości opanowanej przez zielonoświątkowców. Wchodzimy na posesję pana sołtysa, a tam… mega czyste krowy! Kolejna okazja, żeby napić się mleka i pierwsza, żeby wykąpać się pod PRYSZNICEM!!! Nikt nie spodziewał się takiego luksusu. Jedyne co doskwiera to sklep oddalony o skromne 15 km, ech, nie można mieć wszystkiego.

Pod prąd

NIEDZIELA, 8.07.2012

Jak niedziela, to czas na gruntowne mycie podwozia, a gdzie, jak nie w Pastwiskach. Dzień rozpoczęty Eucharystią i zachowany w klimacie modlitewnym nawet podczas przeprawy korytem rzeki, z którą zmierzamy się, idąc pod prąd. Mmmm, zapach grillowanej kiełbaski i świeżego ludzkiego ciała – ale my nie damy się zbałamucić. Bo cóż może się równać z „niedzielnym obiadkiem” i kiełbachą z ognicha? 
Ze łzami w oczach żegnamy rodzinkę Wąsaczów i ich, dający nam ulgę w cierpieniu, samochód. A po 23.00, gdy zerwał się wiatr i nad obozowiskiem zatoczyły krąg burzowe chmury, każdego prześladuje jedno, bardzo ważne pytanie: czy namiot wytrzyma…?

W poszukiwaniu obozowiska

PONIEDZIAŁEK, 9.07.2012

Po porannych modlitwach i śniadaniu zwijamy manatki i ostatni już raz przenosimy cały obóz. Ruszamy czerwonym szlakiem na Wzgórza Rymanowskie i szukamy miejsca, w którym nie ma lipy… i jest woda.

Dochodzimy w okolice miejscowości Rymanów Zdrój, bo dalej nam nie wolno. Wśród wysokich traw, niczym lew na sawannie, wyłania się leśniczy, który wzorem rycerza na białym koniu ratuje nas przed utonięciem w chaszczach i atakami wściekłych gzów. 

Jednak zanim to nastąpiło, ziściło się to, co do czasu mogło być tylko marzeniem – mrożona kawa! 

Chill… chill…chillout i WC!!!

WTOREK, 10.07.2012

Plażing i leżing – takie hasło przyświeca dniu spędzonemu w towarzystwie kuracjuszy Rymanowa Zdrój. Przechadzki i kąpiele pośród uprawiających nordic–walking osiemnastolatków J pozwalają zregenerować siły i odświeżyć się przed wizytą w restauracji Picollo, gdzie największą atrakcją jest WC i wi-fi. Ach, ten splendor! Jest najklawiej!

Wieczorem w intencji wszystkich dobroczyńców jakich spotkaliśmy na drodze odprawiamy Mszę Świętą, a wszelkie podziękowania bierze na klatę pan Marcin (pod)leśniczy. Chwila na grupowe konsultacje i czas zacząć drugą część rozgrywek o obozowe zwycięstwo. Pantonima, piosenka i ekstra misja to zadania z jakimi mocuje się każda ekipa. Muzyczne wypociny kilku grup przedstawiamy poniżej…

KOKOKOKO CAMP JEST SPOKO!!!

Ref: Ko ko ko ko Camp jest spoko

Jak się patrzy, boli oko

Czasem chodzić nie możemy

Wtedy dużo jemy

Cieszy się Bolszewo, cieszy się i Kraków

Cieszą Rzeszowiacy i reszta cwaniaków

Mamy tu Legienia, co strasznie przeklina

Każdy jego ranek od piiiiiiii się zaczyna

Michał spontaniczny jest tu absolwentem

Chętnie pije alko i raczy się skrętem

Rzeka, płynie rzeka, Andrzej już tam czeka

Jedna chwila spiny, klocek już ucieka

Andrzej nasz szalony jest jak pomarańcza

Już po pierwszej rundzie Mafia go wykańcza

Kłeczek nasz ambitny to grajek wybitny

Jest ofiarowanie…. Czekamy na granie!

Ach ten nasz Dominik, dupę trochę spinał

Gdyby nie rodzice, liceum by ni miał

Zuza to kobieta całkiem wyzwolona

Ale tylko w kuchni jest zadowolona

Magda nas nie znając na obóz jechała

Miało być przetrwanie a wyszło kochanie

No a nasz ten Gary to jest Casanova

Jedna laska tutaj a druga z Krakowa

Kuba nasz szalony, dusza towarzystwa

Jak pociśnie żartem, każdy żalem tryska

Jest i jego kumpel, Kamil się nazywa

Kuba go polewa, woda po nim spływa

Roma jest zabójcza, prawie osiemnastka

Dojrzała jak ciastka, słodyczy namiastka

Kasia cicha woda, ciągle nam się chowa

Była raz wycieczka…  a ona nie poszła

Ach ta nasza kadra to są fajni goście

Wilki, Ufo, żmije i dziura w pomoście

Abram, nasz Rudolfie, zawsze idziesz z przodu

Twój nos nam rozświetla przód tego pochodu

Jędrny to męczennik, ubezpiecza tyły

Kocha nas pomimo, że mamy odchyły

Jest pan Pazurkiewicz, zgrywa porządnego

Ma mały plecaczek, ale wieeeeeelkieeee ego

W końcu jest pan Marcin, gospodarz wspaniały

Wannę udostępnił byśmy znów pachniały

(Wannę udostępnił byście nie śmierdziały!)

Nasza piękna grupa to same słodziaki

Grzechu warty grzechu i inne misiaki

W tym panna Caryca, co duże ma… lica

Śpiewo nam Ślązaka i dziołcha to taka

Dżoana Sikora to wcale nie zmora

Ma długaśne włosy, złociste jak kłosy

Jest i Augustyna, to dobra dziewczyna

Z przodu zawsze śmiga, bo to pierwsza liga

PIJAR CAMP SONG

(Morskie opowieści)

Gdy herbata szumi w głowie

Pijar Camp nabiera treści

Po mielonce ktoś zaśpiewa

Obozowe pieśni

W poniedziałek późno wstałem

Na autobus se zaspałem

Więc po dworcu w kółko krążył

Bym na niego zdążył

Ref: Hej ha, już wody nie ma

I Nutella się skończyła

Nie ma sklepu i strumienia

Już mnie wszystko wpienia

(4 razy po dwa razy)

Już umyci i pachnący

Rexoną zalatujący

Zasiadamy do ogniska

Już modlitwa jest nam bliska

Ref: Cztery razy po dwa razy

Osiem razy raz po raz

Po Zdrowaście ze swa razy

I na koniec Ojcze nasz

Ojciec Tomasz aka Abram

Masowany przez Carycę

Drze się w lesie jak szalony

I ma bujne nocne życie

Drugi ojciec także Tomasz

Chrapie w nocy tak, że skonasz

W dzień jest dla nas bardzo miły,

Że pomysły się skończyły

Nie do rymu, nie do taktu

Wsadź se palce do kontaktu

Ale ja go nie posiadam

Więc komórką już nie władam

(Morskie opowieści)

Gdy nad ranem smacznie chrapię

A po tyłku coś mnie drapie

Wstaje z krzykiem obudzony

Bardzo burzony

Już myślałem, że mnie dopadł

Zombie, niedźwiedź czy wilczyca

A to Pazur, gość od WOKu

Wyje do księżyca

Ref: Hej ha, insekta zabij

Hej ha, namioty wznieśmy

Nie smródź nam tu po obozie

Idź umyj podwozie

Kiedy w drogę czas wyruszyć

„WYSZLIŚMY!” ktoś w głos zawoła

Ja to krótko skomentuję:

„Też mi wielkie słowa!”

Brak jakiejś mobilizacji

Każdy PACZY na każdego

I szuka innych atrakcji

Niż plecaka swego

Ref: Hej ha, do sklepu ruszmy

Dzień chillout’u sobie weźmy

Leżing, plażing dla każdego

Zróbmy coś fajnego

(Whisky)

Mówią o nas ludzie: „Jacyś dziwni są”

Taki wielki namiot, a na polu śpią

Na kilometr śmierdzą

O GEJ-PARTY śnią

Nerkobiorcy się nie boją

Bo mielonką zryci są

Przez nią zryci są, przez nią zryci są

(Dziwny jest ten świat)

Dziwny jest ten świat, lecz…

(Klajnuty – za tyłek)

Nie, nie boję się, nie, nie boję się

Kleszcza w chaszczach nie cykam się

One lubią jak się je łapie za tyłek

(Biff – Ślązak)

Uśpij mnie! (nanananananana)

A potem wytnij nerkę!

Uśpij mnie! (nanananananana)

Zrób to jak najprędzej!

Uśpij mnie…

Rozstania i powroty...

ŚRODA, 11.07.2012

Czas na powrót. Wstajemy skoro świt, chwilę po tym jak leśniczy pojechał szukać niedźwiedzia. Najpierw posiłek duchowy, czyli Msza Święta, a potem stos kanapek z Przysmakiem Kibica, mielonką i marmoladą, na którą czai się kot leśniczego. 

Szybkie pakowanko i już o 10.00 wyruszamy do Rymanowa (4 km - co to dla nas!).  

Stamtąd skromnym, jak na taką liczbę osób, busem jedziemy do Krakowa. A jak jest po drodze zobaczcie sami…